1 Şubat
Cuma… Yepyeni ve kısacık bir ayın ilk günü olmasının yanı sıra bir Cuma olduğu
için gönülleri fetheden bu günden herkese merhaba…

Şubat
ayını çok severim ben, kısacık olmasından ötürü, ay sonunun yani maaşın hoppacık
hesaplarımıza yatmasından dolayı elbet!! Hep sormuşumdur bir günün 24 saat
olması, bir haftanın 7 gün ve bu 7 günün sadece 2 gününün tatil olması, ayların
böyle biçimsiz biçimsiz 28-29-30-31 gibi çarpuk çurpuk olması nedendir? Zira
ilkokul yıllarımızdaki kabusun dibidir hangi ayın kaç çektiğini hatırlamak,
cevaplamak. Cennete gidecek derecede sevap point kazanmıştır bence yumruğumun
kemikli kısımlarının 31, kemiksizlerin 30 çektiğini keşfedip dünyaya yayan
adam!! Ben hala öyle sayarım eğer yakınımda takvim yoksa, hiç gülmeyin sizin de
öyle yaptığınıza adım gibi eminim 😀

Şimdi
fark ettim de, ne kadar çok araştırılıp öğrenecek şey var hayatta. Mesela dün
akşam Kaos Teorisinin ne olduğunu öğrendim ki, muhabbetin “uyuyanın üzerine kar
yağar” anne sözünden açılıp Kelebek Etkisine nasıl bağlandığı konusunda hala
bir fikrim yok 🙂 Demem o
ki, bazılarına lüzumsuz gelen şeyleri öğrenmeyi severim ben. Mesela bir ara vikipediayı
hatmederek Türkiye’deki darbe zamanlarını okumuşluğum var. Hadi bu tamam hani
tarih, genel kültür, olası bir Kim 1
Milyon İster’e katılma durumunda bonus bilgi, attık cebe, ama Enrique
Iglesias’ın soyağacının en alakasız dalındaki insanın hayatını bile oturup
saatlerce okumam var ki işte orda biraz sorguladım kendimi 🙂

Bir de
öğrenip de “ben bu bilgiyi dünya var olduğundan beri biliyorum adamım”
havalarında, en zenci tavırlarında millete satışım vardır ki sormayın gitsin.

Dün
telefonda bir arkadaşıma “haftada hemen hemen 20 maç izliyorum” dediğimde nutku
tutuldu, o yüzden bazı deliliklerimi insan içinde sesli dile getirmemem
gerektiğini anladım. Yeni tanıyanlar ürküyor, haklılar da. Bir erkek gelse bana
“ben TV’deki tüm evlendirme programlarını izlerim, hiç kaçırmam, Müge Anlı’ysa
fenomendir benim için” dese ben de abandone olurdum. O yüzden insanlara
alıştıra alıştıra hafif dozlarda vermem lazım çizgiden çıkmışlıklarımı.

Çenemin
açıldığını, legend’in back olduğunu fark etmişsinizdir. Ne diyim, siz
kaşındınız, artık benden kurtuluşunuz yok. Susturabilene aşk olsun… Hadi siz
biraz kafanızı dinleyin de ben şu aylar neden böyle saçma sapan, değiştirebilir
miyiz, haftaiçi denen kavramı 3 gün yapıp haftasonunu 4 güne çıkarabilir miyiz
onu bi araştırayım 🙂 

Hepinize
iyi haftasonlarıı…

PS: Bu
şarkıyı canım Alice In Shoppingland dün akşam bana atfetti. Ben çok beğendim,
dinleyin, bu da Cuma şarkımız olsun. Life’ll go on 🙂