Başımızdan geçen olayların en ateşli anlarında ‘zamanın hiç geçmediğinden’ yakınırız. ‘Ah şu zamanı ileriye alabilsem de yaşadıklarım geçmiş olsa’ diye dua ederiz çoğu kez. Görecelidir derler ya hep, işte o anlarda fark ederiz hakikaten göreceli olduğunu zamanın. Sen bir günü en az üç günmüş gibi yaşarken, bir başkası ayların nasıl da hızlı geçtiğini söyler de o zaman fark ederiz. 

Zaman geçer, geçer geçmesine de;

Acıtır, üzer, kanatır, ağlatır, yalnızlaştırır, arsızlaştırır, kızdırır, sövdürür, kandırır ve sonra alıştırır. 

Yavaş yavaş olana bitene, yeniye, geride bırakılanın yokluğuna, yerine gelenlerin varlığına alıştırır. 

Ve bir gün şaşarız dilimizden dökülen ‘ne kadar da hızlı geçti zaman’ sözlerine.

İşte ben de şu sıralar şaşırıyorum olanın bitenin üzerinden koskoca bir yıl geçmesine, geçmez dediğim günlerin 365 tanesinin üst üste eklenip bir yılı devirmesine. 

Şaşırıyorum, 

iyileşmez dediğim yaraların bir bir kabuk bağlamasına, 

sevmez dediğim yüreğin başka sevdalara düşüp üstüne tekrar kırılıp her birinin altından daha da güçlü kalkmasına, 

güvenmez dediğim mantığımın şans vermekten korkmamasına, 

gülmez dediğim yüzümün artık hiç asılmamasına, 

dinmez dediğim gözyaşlarımın çoğu zaman gülmekten akmasına, 

yapamam dediğim birçok şeyi yapmanın rutin hale gelmesine, 

gidemem dediğim yerlerin hepsine gidebilmeme, 

hayır diyebilmeme, 

kısacası hayatıma eskisinden daha iyi bir şekilde devam edebilmeme şaşırıyorum.

2013 yılı benim sınav yılımdı belli ki ve ben inanıyorum ki sınavı başarıyla geçtim. Bu yazıyı yazmadan önce 2012 sonunda yeni yıl dileklerimi içeren yazımı okudum, nasıl da eminmişim hayatımın olduğu gibi devam edeceğinden. 

Hepimiz öyle değil miyiz zaten? 

Yarın, bugün sahip olduğumuz her şeye yine sahip olacak şekilde geleceğine inanarak yaşamıyor muyuz? Ama maalesef öyle olmadığı anlıyor, anlamak zorunda kalıyor insan. 

Anlayınca da bırak bir yılı sadece beş gün sonra geçersiz kalacak dilek yığınındansa, sadece sağlık diler hale geliyor 2014’e girerken insan. 

Sahip olduklarım bana yeter diyebiliyor çünkü. 

Yarın garanti değil diyerek anı yaşayabiliyor. 

Özetle hafifliyor, daha mutlu bir insan oluyor.

Acısıyla tatlısıyla geride bıraktım ben 2013’ü, şimdi önümde tertemiz 365 sayfa var; her birini anılarla, kahkahalarla, güzelliklerle hatırlayacağım zamanlarla doldurmak istiyorum. 

Gelen de giden de Allah’tan diyerek her günümü tek tek yaşamak istiyorum. 

Yaşadıklarımdan ders alıp, hata yapsam da toparlanıp devam edebilmek istiyorum. 

Sevmek, sevilmek istiyorum. 

Dileklerimizin tümünün kabul olduğu bir yıl olsun.

Sevgiler

/HT/